El Teide en Masca
Ons ritje naar de vulkaan de Teide en het bergdorpje Masca was adembenemend, in alle betekenissen van het woord. Adembenemend mooi landschap en adembenemend beangstigende route.
Onze chauffeur van dienst was een bezadigde Italiaan, met een buitengewone beheersing van zijn Jeep en met een feilloze interne gps. Het zou me niet verbazen als hij de baantjes blindelings van buiten kende. En dat was wel nodig, want de route slingerde zich door het gebergte, met een veelvoud van griezelige haarspeldbochten. Het was de Noorse Trollveien in het kwadraat, wat zeg ik: in de derde macht. Als Donald die had moeten nemen, zou ik duizendkeer gegild hebben. Minstens.
Maar de beloning was groot. Eerst klommen we een goeie 2000 meter tot aan de voet van de Teide, een vulkaan die zo’n 150.000 jaar geleden een groot deel van Tenerife op de kaart gezet heeft. De krater heeft zo’n 17 km doorsnede en ziet eruit als een maanlandschap.
En dan volgde Masca, een piepklein dorpje (185 inwoners), dat plompverloren in een gat hoog in de bergen ligt – letterlijk (!) gemaskeerd voor de buitenwereld met z’n eventueel slechte bedoelingen. Tot voor een aantal jaren had het zelfs nog geen elektriciteit. Nu ontvangt het een half miljoen bezoekers per jaar en kan iedereen de immensiteit van het berglandschap in zich opnemen.
En we hadden geluk met het weer: de wolken hingen laag over de berg, en daarboven had de zon vrij spel. Genieten was het, met volle teugen! Als afsluiting heb ik dan maar een vulkanisch aandenken gekocht: dan breng ik toch een stukje van de vulkaan mee naar huis
Geen opmerkingen:
Een reactie posten