Los Gigantes
Vandaag stond de hoofdstad Santa Cruz op het programma. Ik zeg wel: stond, want toen wij braafjes aan de bushalte stonden aan te schuiven om op de directe bus te stappen, besliste de chauffeur dat er nog plaats was voor drie personen, en de rest moest maar op de volgende bus wachten (een half uur) in de hoop dat er dan wel plaats zou zijn. Ons niet gezien, dachten we, en we veranderden prompt ons programma en stapten de bus op naar Los Gigantes (grote rotsformaties aan de kust). Ik had daarover al wat lovende beoordelingen gelezen; en er zouden daar ook kustwandelingen te vinden zijn. Op de heenweg kregen we aan een duizelingwekkend tempo een langgerekte strandverkaveling te zien: appartementsgebouwen en hotels aan een rij aaneengesloten – zo ongeveer. Het dorpje Los Gigantes bleek een plompverloren toeristennederzetting te zijn en de kustwandeling was ofwel niet bereikbaar, of onvindbaar, of niet echt mooi. De rotsen waren, tja, rotsen – weinig bijzonders, als je het mij vraagt – en grotendeels aan het zicht onttrokken door de gebouwen. Wel merkwaardig was het zwarte strand in de buurt.
Maar aangezien wij ons op een stadsbezoek hadden voorzien, en geen zwemspullen bij os hadden, zijn we maar weer op de bus gestapt. De terugreis was best genietbaar doordat we niet langs de kustdorpjes reden, maar veeleer langs de bananenplantages. En toen we veel te vroeg weer thuis waren, hebben we gedaan wat elke rechtgeaarde toerist doet: het zwembad met een bezoek vereren. We zijn tenslotte op vakantie, en niet in de eerste plaats op ontdekkingstocht!
Morgen nemen we een geleide rit naar de hoogste berg van Tenerife, de Teide, in een jeep. Eens benieuwd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten