Alle goeie
dingen betsaan uit... hoeveel was dat nu weer?
Het begon
met een klein ongemakje. Je wast even je handen en je merkt dat het water er
zijn tijd voor neemt om de wasbak te evacueren. Tja, denk je, er zijn ergere
dingen in het leven. Maar Donald,
die over het algemeen de rol van
de handige Harry speelt, dacht er het zijne over. Prompt ging hij naar de
receptie om het euvel te melden. In het Engels: dat er iets aan de hand was met
de ‘sink’ en dat het water niet afliep, en zo. De baliebediende maar ijverig
knikken, en ‘dat het direct opgelost zou worden’. Aangezien het personeel van aanpakken weet, zonden ze binnen
het half uur iemand om de reparatie te behartigen.
Toen we
even later terug waren van het ontbijt stond daar een man ijverig de wc uit te
breken. Of iets in die aard. ‘Niet doen’ zei Donald, het gaat niet om het
toilet, maar om de lavabo. Dus werd alles daar weer dichtgeschroefd, kreeg de
lavabo zijn beurt, en was het zaakje in orde.
Jaja... Toen we nog even later weer op de kamer
kwamen, stond de helft van de badkamer onder water. Ik dacht: die kerel had dat
hier toch wat beter kunnen opruimen, na de reparatie. Geen potten gebroken: wij
dus ijverig de badkamervloer deppen met behulp van het tapijtje en nog een
badhanddoek, en klaar was kees, andermaal.
De morgenwandeling
werd aangevangen ... en afgewerkt. En wat zagen we weer: de badkamer onder
water. Tja, er moest dus wel iets serieus los zijn... Donald onderzocht het
handeltje met zijn technische speurneus, en bedacht dat die klusjesman zijn
taakje niet naar behoren had afgewerkt. Hij dus terug naar de receptie, waar
hij iemand vond die wel redelijk Engels verstond... En dus werd het spel nog
eens ondezocht, en zo goed en zo kwaad als het kon, gerepareerd.
En echt:
even leek het alsof er geen vuiltje meer aan de lucht was. Tot we terugkwamen
van onze middagexpeditie, en merkten: ‘tiens, dat tapijtje zuigt hier precies
een beetje water op’... Erg veel was het niet, maar een tapijtje hoort zelf
geen beslissingen te nemen om water op te zuigen. Als er iemand is die een
tapijtje nat moet maken, dan zijn wij het, en wij pleitten absoluut onschuldig:
we hadden een alibi.
En nu gaan
we wetenschappelijk te werk om het fenomeen te onderzoeken: op de plaats waar
we vermoeden dat het water vandaan komt (uit de muur tegen de vloer), leggen we
droge kranten; en dan zien we hoe snel ze doorweekt zijn. Redelijk snel, blijkt
het. Maar Donald wil nog even de kat uit de boom kijken: misschien is dat nog
een restantje van gisteren ...
Tja.
Toen we
vanmorgen van het ontbijt terugkwamen, merkten we in de lobby een grote plas
water – niet al te ver van waar onze kamer op de eerste verdieping zich
bevindt... Het lijkt wel op een soap met verschillende afleveringen.
Als je dus
over een paar dagen in de krant leest dat er in Tenerife een hotel door het
water is opgeslokt, denk dan eens aan al de inspenningen die wij gedaan hebben
om waarschuwingen uit te spreken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten