Twee jaar geleden hebben we onszelf een herfst- en een lente-injectie met zon beloofd, of zoals dat heet: een poging om de donkere winterperiode vrolijk te overbruggen. En aangezien Donald zweert bij vitamine D3, is een zonnige bestemming een absolute noodzaak. Laat nu namelijk net de zon de beste leverancier van dat goedje zijn, en je begrijpt dat wij een overheerlijk excuus hebben om mijn broer Hendrik op zijn tocht te vergezellen (hij is namelijk al langer verknocht aan zijn jaarlijks herfstuitstapje).
En dus laten we weer even heel de collectie verplichtingen en cursussen en opdrachten en geplogenheden in de steek om ons schandalig te gaan vermeien in een korte, edoch decadente all-in op Tenerife.
Alwie op zijn eigen wijze 'correct' denkt, zal 'foei' zeggen en 'niet cultureel hoogstaand' opperen, maar dat kan ons nu eens flink gestolen worden.
Verwacht dus ook geen dagelijks relaas van ons reilen en zeilen, opgefleurd met volkomen artistieke of merkwaardige beeldjes. Wel beloof ik - op mijn eerstecommuniezieltje - dat ik een paar keer van ons zal laten horen, al was het maar om te laten weten dat we gulzig ontbeten, geluncht en gedineerd hebben, of om een glunderend beeld van een stralend strand te laten zien, waar de nog decadentere mensenklasse aan het spit ligt om geroosterd te worden door de zon. En mocht het heel de tijd regenen, dan pen ik hier mijn meest uitgelezen klaagzang neer - want dan is er toch niet veel anders te doen dan een boekje lezen en tja, een blog schrijven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten